کد مطلب:211139 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

مراء و جدل
مراء و جدل دو مرض مذموم مهلك نفسانی و دو قوه شهوی باطنی است كه بر نفس انسان عارض می شود و مفادش این است كه آدمی بر غیر به رفتار و گفتارش اعتراض كند تا او را تحقیر نماید و خود را بزرگ تر معرفی كند.



[ صفحه 321]



او را ابله و خود را زیرك او را نادان و خود را دانا نشان دهد این دو مرض خطیر موجب هلاكت نفس می گردد زیرا كوچكترین اثرش ایجاد حقد و كینه و عداوت و دشمنی است نفرت و بدبینی به وجود می آورد دوستی را به خصومت و دشمنی مبدل می كند.

حضرت امام صادق علیه السلام این امراض را علاج فرموده و به ارشاد و افاضات خود داروی آن را آموخت و به نصایح دین طریقه معالجه آن را تعلیم نمود.

قال علیه السلام المؤمن یدارا و لا یماری [1] .

مؤمن همیشه مدارا و سازش می كند تلخی و دلتنگی به وجود نمی آورد.



آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است

با دوستان مروت با دشمنان مدارا



قال علیه السلام الجهل فی ثلاث شدة المراء و الكبر و الجهل بالله

نادانی در سه جا آشكار می شود یكی در جدل و دیگر در تكبر و سوم در بی معرفتی به خدای خالق عالم مفهوم مخالفت آن جدل نكردن - تكبر نورزیدن - معرفت به خدا پیدا كردن است.

قال علیه السلام سبعة یفسدون اعمالهم - سابعهم الذی لا یزال یجادل اخا، مخاصما له فرمود هفت چیز است كه اعمال آدمی را فاسد می كند هفتمی جدلی است كه دشمنی بین برادران مسلمان ایجاد كند و با این نمونه ها دیدیم كه امام (ع) از دو جنبه مثبت و منفی امراض روحانی انتقاد فرموده و پس از تعریف و توصیف راه علاج را در همان عبارت به طریق مفهوم مخالف تعلیم فرموده است مثلا آنچه اعمال را فاسد نمی كند این است جدل نكند و هر چه بخواهد به طریق استعلام بپرسد.


[1] بحارالانوار ج 17 ص 43 ج اول - خصال صدوق - مكتب اسلام.